بررسی طرح‌های در حال اجرا و طراحی حمل و نقل ریلی در ایران از دیدگاه انتشار گازهای گلخانه‌ای

مصرف انرژی ناشی از سوخت فسیلی عامل مهم تولید گاز­های گلخانه­ای می­باشد. از آنجاکه حمل و نقل یکی از بزرگترین مصرف کننده­های انرژی در کشور می­باشد، بررسی میزان مصرف انرژی و تولید گازهای گلخانه­ای برای برنامه ریزی کاهش انتشار آن بسیار حائز اهمیت می­باشد. با عنایت به جایگاه حمل و نقل ریلی در برنامه­ریزی های حمل و نقل، هدف این پژوهش بررسی میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه­ای در اثر اجرای طرح­های ریلی در ایران با استفاده از دو روش چهارچوب فعالیت-سهم-میزان-سوخت و UNFCCC؛ در دو سناریو اجرا و بهره­برداری بیست ساله از طرح­های در دست انجام ریلی (34 مورد) و عدم اجرای آن بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش کاهش انتشار بسیار محسوس از این طریق بوده است که انتشار حدود 44 ملیارد تن معادل دی­اکسید کربن ناشی از حمل و نقل جاده­ای در سناریوی دوم را به حداقل نصف در سناریوی اول تقلیل می­دهد.همچنین کاربرد روشهای یاد شده تنها 4% تفاوت در نتایج را نشان میدهند که موید نتایج مطلوب می­باشد.